Oekraïense Vitaly en Artem voelen zich thuis: 'Alles gaat in harmonie'
Dinsdag 27 februari 2024 | Mediapartner Omroep Gelderland
BEESD - In een voormalige bed & breakfast in Beesd wonen al bijna twee jaar Oekraïners. De familie Klyvonos vluchtte voor de oorlog met Rusland en leeft er nu in goede harmonie. "Het is heel bijzonder, maar we spelen niet iedere dag mens-erger-je-niet."
Margriet Verbeek uit Beesd kwam direct in actie toen de oorlog begon. "Ik zat toen toevallig in Oostenrijk en was bezig met allemaal touringcarbedrijven vanwege de bloesemtocht. De televisie stond aan en ik zag daar allemaal jonge kinderen de grens over gaan, met opa's en oma's. Ik zag heel veel verdriet. Ik dacht meteen: ik kan wel met zo'n bus mensen daar weghalen bij die grens."
Paniektoestand Na een week had ze het voor elkaar. "De chauffeurs wilden gratis rijden. En we hadden hier in Beesd gezinnen gevonden die wel mensen op wilden vangen. We wisten niet precies waar we aan begonnen. Toen we bij de grens aankwamen, was het daar één grote paniektoestand. Duizenden mensen in een grote hal, ze wisten zich geen raad. We hebben gevraagd wie er mee wilden naar Nederland."
"Zo hebben we toen zeventig mensen meegenomen en ondergebracht bij de gezinnen die zich hadden aangemeld. Heel veel vrijwilligers hebben geholpen, met school, bankzaken en het inschrijven bij West Betuwe. Wij hadden het hier (in de voormalige b&b, red.) een beetje vrijgelaten, want we wilden als opvang fungeren als het ergens zou escaleren."
"Maar toen kwam dit gezin", vertelt ze over de familie Klyvonos. "Artem kwam als eerste, daarna zijn moeder en een vriend van hem. En later is ook de 75-jarige opa gekomen. Ze hebben veel steun aan elkaar."
Fijne plek Opa Vitaly voelt zich op zijn gemak in Beesd. "De mensen zijn erg aardig. Ze werken heel hard voor ons en dat vind ik fijn, want Oekraïners werken ook graag hard. We hebben een fijne plek om te wonen, alles is goed geregeld. Wij proberen ook wat terug te doen voor de mensen hier."
Vitaly was in Oekraïne leraar, maar hij heeft ook verstand van tuinarchitectuur. "Dus daar heb ik hier ook mee geholpen. Maar ik ga over een maand terug naar mijn land. We gaan daar een klein parkje aanleggen ter ere van degenen die zijn omgekomen in de oorlog. Helaas zijn er veel doden gevallen in onze gemeenschap."
'Misschien gevaarlijk' "Het is misschien gevaarlijk om terug te gaan, maar wij zijn daar al helemaal aan gewend. De soldaten die voor ons vechten, die lopen pas echt gevaar. Mijn kleinzoon blijft hier, want hij zit hier op school. Maar ik ga terug om daar bomen en bloemen te planten."
Margriet heeft heel veel respect voor de Oekraïners. "Ik denk heel vaak hoe ik het zelf zou vinden in hun situatie. Ze hebben die stap gezet en alles achtergelaten. Ze zijn met een tasje hierheen gevlucht. Het is een enorme meerwaarde. Ze zijn vriendelijk en bereidwillig. Ze willen integreren en deel uitmaken van onze maatschappij. Ze gaan zeker niet achterover zitten."
Eigen leven Ze houden wel gepaste afstand van elkaar. "We hebben allemaal ons eigen leven. Zij gaan naar school en ze werken ook. Ik heb ook mijn eigen werk. Bij probleemgevallen worden we ingeschakeld. We drinken wel samen koffie en lopen bij elkaar naar binnen. Maar na twee jaar is het niet zo dat we de hele tijd mens-erger-je-niet doen. Wij zijn ook verder gegaan met ons eigen leven en zij zijn het aan het opbouwen. En wij steunen hen."
"Dat gaat in harmonie. We zijn geen ruziemakers. En zij zijn niet lui. Als ze alleen maar zouden consumeren, zou ik het ook niet volhouden. We doen het met z'n allen en er moet wel een steen verlegd worden."